PROPOSTA PARA PERPETUAR A MEMORIA CULTURAL E LINGÜISTICA PARROQUIAL.

A ORGACCMM ven de recibir da Asociación de Funcionarios para a normalización lingüistica de Galicia unha proposta para  Perpetuar a Memoria Cultural e Lingúistica parroquial. Nesta proposta prantexan que desde  as comunidades de montes se fomente que as lápidas da veciñanza comuneira falecida, e todo e que nelas se escriba, se fagan  no idioma galego.

A ORGACMM considera  acaída esta  proposta para perpetuar a memoria cultural e lingüistica parroquial. Polo tanto, solicita que as comunidades de montes  leven esta cuestión a debate as súas asembleas xerais para que se, o consideran oportuno,t omar os acordos pertinentes para efectivizala. E de este xeito contribuir a normalización do idioma galego en todos os eidos.

Aquelas comunidades de montes que nas súas asembleas xerais  tomasen este acordo, para a súa total efectividade, deben conseguir dos veciños/as comuneiros/as asinen unha Declaración de Vontade Individual (podedes pedir este documento na Orgaccmm).

Convocan ás forzas políticas galegas para falar dunha nova lei de montes veciñais

 

  • A Organización Galega de Comunidades de Montes convoca ás forzas políticas galegas para falar dunha nova lei de montes veciñais que garanta o carácter comunal e democrático das comunidades de Montes.

Na Consellaría do Medio Rural, ficou un borrador para a modificación da lei de montes veciñais en man común  actualmente vixente. Un texto deste borrador que para a ORGACCMM, atenta contra os principios básicos do monte veciñal, xa que prantexa a eliminación do carácter xemánico destas terras. O que segundo Xosé Pereira, presidente desta organización, significaría, nun futuro inmediato, “a privatización das comunidades de montes”.

Debido a isto, a ORGACCMM solicitou aos candidatos e candidatas das forzas políticas que concorren as eleccións nacionais que no programa eleitoral do seu grupo político contemple a elaboración dunha nova lei de montes veciñais que tome como base o texto contido na Iniciativa Lexislativa Popular presentada o ano pasado no Parlamento Galego polas propia Organización Galega de Comunidades de Montes.

Unha Iniciativa Lexislativa Popular que foi elaborada polas comunidades de montes e que contou co aval de 12.010 sinaturas. Un texto que reforza o carácter xermánico dos montes veciñais e mellora o funcionamento democrático das comunidades de montes, 

Ademais, tamén solicitaron aos  grupos políticos o compromiso de que toda a futura lexislación referente aos montes veciñais en man común, así como todas as propostas para pór en valor os montes veciñais, se elaboren contando coa opinión das comunidades de montes,  

Subvencións en prazo

Impulso da boa gobernanza nas entidades de xestión dos montes veciñais

No Diario Oficial de Galicia do dia Venres 19 de Xaneiro de 2024 (DOG nº 14)  publica  a ORDE do 20 de decembro de 2023, polo que establecen as bases reguladoras das axudas,en concurrencia competitiva, destinadas ao impulso da boa gobernanza nas entidades de xestión dos montes veciñais en man común e dos montes de varas, abertais de voces.

As comunidades de montes pode solicitar esta axuda . O obxetivo de estas axudas son:

  • Revisión dos croquis das carpetas-ficha
  • Deslindes parciais entre montes veciñais e con outros tipos de montes.

A cuantía da axuda pode chegar o 100% . O prazo de presentación das solicitudes de axudas remata o 1 de marzo de 2024.

 

Fomento e apoio as agrupacións forestais de xestión conxunta

No Diario Oficial de Galiza do dia  venres 12 de Xaneiro de 2024 (DOG nº 9), publica a ORDE polo que se establecen as bases reguladoras das axudas para o fomento e apoio as agrupacións forestais de xestión conxunta e ao asociacionismo forestal.

Aínda que esta orde de axudas consta de tres liñas ,as comunidades de montes e as mancomunidades de montes so poden solicitar axudas para a liña I (Axudas para organización de accións  de divulgación que impulsen  o coñocemento e poñan en valor a importencia estratéxica  das agrupacións forestais de xestión conxunta).

A cuantia da axuda pode chegar ao 100%.O prazo para a presentación das solicitudes remata o dia venres 23 de Febreiro de 2024.

III Edición do Dia de Loita da Veciñanza Comuneira

III Edición do Dia de Loita da Veciñanza Comuneira

  • Eirón-Mazaricos,
  • 20 de Xaneiro de 2024

PROGRAMA

  • Primeira parte

11,00 horas: No Local Social da Freguesía de Eirón.
Presentación da xornada por INGATECO. Benvida polo Alcalde de Mazaricos.

11,15 horas: Intervención de Edelmiro López Iglesias. Profesor do Departamento de
Economía Aplicada da Universidade de Santiago de Compostela. Ex – Director Xeral de
Desenvolvemento Rural da Xunta de Galiza. Ponencia: “O futuro dos Montes Veciñais en
Man Común na Galiza Rural do século XXI”.

12,00 horas: Acto de homenaxe a ORGACCMM no seu 25 aniversario.

12,15 horas: Intervención de Xosé Alfredo Pereira. Presidente da ORGACCMM

12,45 horas: Remate.

  • Segunda parte

13,00 horas: Acto de homenaxe no Monumento de Eirón no cabodano do asesinato de José Esperante (O Ché) (22.01.63) e demais represaliados na defensa da terra comunitaria.

13,15 horas: Intervencións de INGATECO, CONCELLO DE MAZARICOS, ORGACCMM, FAMILIA ESPERANTE.

13,30 horas: Ofrenda floral. Himno Galego.

Tameiga acolle o IV Congreso europeo de Áreas Comunitarias 

 

  • Este fin de semana terá lugar no centro Cultural As Pedriñas de Tameiga o IV Congreso europeo de Áreas Comunitarias, no que participarán comunidades de montes galegas e asociacións de baldíos portuguesas.     
  • Este cuarto congreso, organizado pola Federaçao Nacional de Baldíos-BALADI e a Organización galega de Comunidades de Montes, celébrarase baixo o lema “Novas economías verdes en áreas comunitarias: espazo de oportunidades ou risco anunciado”.

A Organización galega de Comunidades de Montes xunto coa Federaçao Nacional de Baldíos-BALADI celebran, este sábado 18 e domingo 19, o IV Congreso europeo de Áreas Comunitarias. As actividades do congreso terán lugar no centro social As Pedriñas da Comunidade de Montes de Tameiga (Mos).

O Congreso europeo de Áreas Comunitarias está destinado especialmente para a participación das comunidades de montes veciñais galegas e as asembleas de compartes portuguesas. Participan, ademais, entidades de diversa índole que viven, traballan o xestionan o medio rural, así como profesionais relacionadas co medio rural e co monte veciñal. Tamén están convidadas organizacións ecoloxistas e ambientais de Galiza e Portugal.

“Novas economías verdes en areas comunitarias: espazo de oportunidades ou risco anunciado” é o lema que preside este congreso, xa que nas charlas e talleres do encontro se abordará o papel a desenvolver polas áreas comunitarias na transición enerxética. Debatirán cómo conxugar este papel coa presente ameaza da vaga de acaparación das terras comunitarias impulsada pola economía capitalista e auspiciada por algunhas administracións.

Os montes veciñais en man común galegos e os baldíos portugueses son titularidades de carácter xermánico. Son terras indivisibles e intrasferible e polo tanto situadas fóra do tráfico do mercado. Ademais, están xestionadas  democráticamente pola veciñanza comuneira galega e os compartes portugueses que conforman as asambleas que rixen estas áreas forestais. 

Segundo a ORGACCMM: “As características destas terras comunitarias chocan frontalmente cos intereses de sectores capitalistas, especulativos e urbanísticos. Por iso, estes intereses, amparados polo goberno da Xunta de Galiza do Partido Popular, tentan de modificar a vixente lei de montes veciñais en man común e así eliminar o seu carácter de titularidade xermánica e proceder a privatización das terras comunitarias”.

A Organización galega de Comunidades de Montes denuncia que a estratexia do capitalismo é a acaparación  das terras e, con ela, o espolio dos recursos que nelas se dan: vento ,auga .minerais ,producións agro-gandeiras,… Sinalan que tamén sufren intentos de acaparación de terras para a construcións de urbanizacións de luxo, campos de golf, centros comerciais ou cidades desportivas de clúbes privados como no caso dos montes veciñais de Tameiga.

“Para parar esta agresión ás terras comunitarias, a veciñanza comuneira ten que conquerir que as lexislación reforcen o carácter xermánico dos montes veciñais e que se recoñozan a estes como titularidades distintas e en pé de igualdade coas  titularidades privada e pública actualmente existentes”, destaca Xosé Pereira, presidente da ORGACCMM.

Na Unión Europea, os montes veciñais galegos e os baldíos portugueses, como titularidades comunitarias e veciñais só existen en Galiza e Portugal. No IV Congreso europeo de Áreas Comunitarias, baldíos e montes veciñais buscaran o modo de que a Unión Europea recoñeza esta titularidade veciñal e comunal para que conste esta especificidade na súa política agraria .medioambiental e de desenvolvemento rural.

IV Congreso europeo das Áreas Comunitarias

 IV CONGRESO EUROPEO DAS ÁREAS COMUNITARIAS

NOVAS ECONOMÍAS VERDES EN ÁREAS COMUNITARIAS: ESPAZO DE OPORTUNIDADE OU RISCO ANUNCIADO

18-19 Novembro no Centro Cultural As Pedriñas, Tameiga 

PROGRAMA DE ACTIVIDADES

SÁBADO 18 DE NOVEMBRO 2023

10´30 Horas Apertura do 1º día do IV Congreso europeo das Áreas Comunitarias a cargo de Jose Fernandes, presidente da dirección de  BALADI  e César Lago Orduña, presidente da Comunidade de montes de Tameiga.

  • MESA 1: VALORACIÓN DE SERVIZOS PRESTADOS  POLOS BALDÍOS E OS MONTES VECIÑAIS PARA BEN DA SOCIEDADE NO SEU CONXUNTO.

10´40 Horas SERVIZOS DO ECOSISTEMA E A SÚA VALORACIÓN POLA SOCIEDADE: FUTURO OU REALIDADE EN ÁREAS COMUNITARIAS.

Relator: Manuel Beiro, enxeñeiro forestal  e Antonio Mota, enxeñeiro forestal.

11´10 Horas O MERCADO DO CARBONO, COMO FUNCIONA E A SÚA  IMPORTANCIA DO PUNTO DE VISTA DAS ÁREAS COMUNITARIAS

Relator: Joao Paulo Fidalgo, profesor na UTAD

11´ 30 Horas A XESTIÓN DESTES RECURSOS :XESTIÓN COMUNITARIA OU MERCADO LIBRE

Relatores/as :Vasco Paiva, enxeñeira florestal  e Beatriz Figueroa Pérez, avogada

12`10  Horas DEBATE E CONCLUSIÓNS DA MESA 1

Moderadores/as : Generosa Gey Piñeiro, vicepresidenta da ORGACCMM e Zé Carlos Pires, vicepresidente da dirección  de BALADI.

  • MESA 2 A NOVA VAGA DE ENERXÍAS VERDES: FOTOVOLTAICA E EOLICA.

12´30 Horas MERCADO DA ENERXÍA EOLICA E FOTOVOLTAICA NAS ÁREAS COMUNITARIAS: OPORTUNIDADES E RISCOS

Relator: Joao Gralheiro, advogado e Xose Manuel Vilas, enxeñeiro de instalacións fotovoltaicas.

13´10 Horas COMUNIDADES ENERXÉTICAS LOCAIS VERSUS COMUNIDADES DE MONTES/ ASEMBLEA DE COMPARTES

Relator: Bruno Dutto, técnico da Comunidade de Montes de Tameiga.

13`30 Horas Debate e conclusións  da Mesa 2

Moderadores/as: Generosa Gey Piñeiro, vicepresidenta da ORGACCMM e Isménio Oliveira, director  de BALADI.

14´00  Horas Xantar de irmandade.

16`00 Horas Visita guiada ao complexo do monte veciñal de Tameiga.

DOMINGO 19 DE NOVEMBRO DE 2023

10`40 Horas Apertura do 2º día do IV Congreso europeo das áreas comunitarias a cargo de César Lago Orduña, presidente da Comunidade de Montes de Tameiga e  José Fernandes, presidente de BALADI.

  • MESA 3 BALDIOS / MONTES VECIÑAIS, TERRITORIO, PERSOAS E GOBERNANZA: O PRESENTE E O FUTURO DESTES TERRITORIOS.

10`50 Horas Mesa redonda.

Intervintes: Oliveira Batista, profesor de ISA; Xose Carlos Morgade Martinez, historiador; Gonzalo Pérez, coordinador da comunidade de montes de Tameiga; Xose Alfredo Pereira Martinez, presidente da ORGACCMM; Armando Carvalho, presidente da asemblea de BALADI,;Pedro Gomes, enxeñeiro florestal e Pedro Hespanha, profesor da Universidade de Coimbra.

12´20 Horas Debate e conclusións da mesa 3

Moderadores/as : Generosa Gey Piñeiro, vicepresidenta da ORGACCMM e Antonio Fernandes, director de BALADI

12´50 Horas Presentación da Unidade Didáctica sobre o monte veciñal a cargo de Claudio Quintillan Vallejo, presidente do INGATECO (Instituto galego das terras comunitarias).

13´20 Horas Saúdo das organizacións convidadas.

13´50 Horas Lectura das Conclusións do IV Congreso auropeo das Áreas Comunitarias a cargo de un/unha representante de FNB e outro da ORGACCMM.

14´00  Horas Peche do IV Congreso Europeo das Áreas Comunitarias a cargo de Armando Carvalho, presidente da asemblea de BALADI e Violeta de Santiago Moure, coordenadora xeral da ORGACCM.

 

FOLLA DE INSCRICIÓN

NOME DA COMUNIDADE DE MONTES, DA ORGANIZACIÓN OU DA
PERSOA________________________________________________
NUMERO DE COMUNEIROS/AS OU ASISTENTES______________
NUMERO DE XANTARES: (30´00 eu/ persoa)_________
NUMERO DE PERNOTACIONS: simple(35´00 eu/ noite)_____doble (55`00 eu/noite)_____

Para poder participar no IV Congreso Europeo de Areas Comunitarias, debedes enviar a folla de inscrición cuberta antes do dia 14 de Novembro de 2023 ao correo electrónico  xapegonda@gmail.com ou ao enderezo postal Centro Veciñal e Cultural de Valadares. Camiño do Pedregal nº6 -36314 Vigo (Pontevedra).

BORRADOR DO DECRETO POLO QUE SE REGULARAN OS CONTRATOS TEMPORAIS DE XESTIÓN PUBLICA E SE CREA O FONDO DE MILLORA.

BORRADOR DO DECRETO POLO QUE SE REGULARAN OS CONTRATOS TEMPORAIS DE XESTIÓN PUBLICA E SE CREA O FONDO DE MILLORA.

A Consellaría do medio rural presentou a consulta pública o decreto polo que se regularan os contratos temporais de xestión pública e crease un Fondo de Millora. Con esta nova figura quérese sustitúir os consorcios e ou os convenios. A pesar das mobilizacións das comunidades de montes que foron quén de se condonasen moitas das falsas e inxustas débedas de estas figuras, aínda queda unha parte de estas falsas e inxustas débedas que a Consellaría do medio rural quere cobrar. E esta parte do pastel e o que a Consellaría do medio rural quer regalar as empresas forestais e as empresas de servizos forestais.

Estes contratos temporais de xestión pública bebe da mesma filosofía dos convenios e ou consorcios. Quen decide todo o que facer no monte veciñal e a administración pública. Dende as obras a facer  ate os servizos técnicos precisos, pasando polos planos de ordenación e os aproveitamentos a levar adiante. Iso sí,todas estas cuestións que a comunidade de montes non decide ,ten que pagalas. É decir ,apropianse da xestión da veciñanza comuneira .

Mais esta  apropiación non queda ahí. Tamén se apropian dos cartos das comunidades de montes. Este decreto obriga as comunidades de montes a ingresar ,cando os reciban, o 40% de todos dos seus ingresos ,incluidos os provintes de algueres,subvencións e expropiacións. Ainda que os traballos que se fagan no monte veciñal non cubran estes ingresos. O chamado Fondo de Melloras ,non e un remanente para por en valor os montes veciñais de xeito multifuncional e sustentabel. E unha Banca privada para asegurar o negocio das empresas forestais e as empresas de servizos forestais. Quedando as comunidades de montes como simples depositarios nese fondo de melloras.

Ante este novo ataque contra os montes veciñais ,a ORGACCMM, presentou  as seguintes

ACHEGAS AO DECRETO POLO QUE SE APROBA O REGULAMENTO QUE REXERÁ OS CONTRATOS DE XESTIÓN PÚBLICA DOS MONTES E OS FONDOS DE MILLORA .

Primeira ; Ao artigo 2-Concepto de contrato de xestión pública.

Nova redacción:

O contrato temporal de xestión pública é un acordo subscrito  entre a persoas titular do monte ou no seu caso a persoa titular do dereito do aproveitamento do monte ,se ten a autorización do primeiro e a administración.segundo a cal esta comprometese tanto a prestación dun servizo técnico  como a realizar un investimento anticipado en obras e servizos e a persoa titular do monte ou no seu caso o persoa titular do dereito do aproveitamento do monte , pon a disposición da administración  para a súa xestión sustentabel .Ambolas duas partes compromentense a cumprir as obrigas que se estipulen no contrato.

Nota:Esta achega aplicarase a todo ao articulado cando se trate das mesmas cuestións.

Explicación:

                 Persoa titular do monte e persoa titular do dereito de aproveitamento do monte ,non sempre son as mesma .Xa que logo ,e necesario que aparezan ambas no texto do decreto .Por outra banda ,os contratos sempre comprometen as partes que o asinan ,non a algunha das partes que o asinan.

Segunda:Ao artigo 3- Contrato temporal de xestión pública e proxecto de ordenación forestal .

Sustituir o texto do  punto 3 polo texto: “ No  caso de que o monte dispoña de un instrumento de xestión ,este será o instrumento polo que se rexirá o contrato de xestión pública .De non existir este instrumento,procederase a súa redacción,nos termos que marca a lexislación para esta cuestión”.

Explicación:

Os contidos do instrumentos de xestión forestal son acordados polos seus titulares e aprobados pola Dirección xeral de ordenación e planificación forestal .Non seria lóxico que unha xefatura territorial impusexe o seu criterio .E ademais , seria antidemocrático porque esta xefatura territorial imporia o seu criterio por riba do acordado polos titulares dos montes .

Terceira: Ao artigo 5-Esixencias de maiorías para a sinatura do contrato temporal de xestión pública .

No texto de este artigo deben aparecer especificamente as comunidades de montes veciñais en man común,separadas das comunidades de persoas propietarias.

Explicación.

Ou e que os redactores/as de este decreto ,anticipándose  a futura lei de montes veciñais  na que a Consellaría do medio rural pretende eliminar os montes veciñais en man común,xa dan esta cuestión por feita .Será por isto que no canto de falar de comunidades de montes falar de “comunidades de persoas propietarias

 

Cuarta: Ao artigo 6-Elementos do contrato temporal de xestión pública na actuación  da administración.

Engadir un segundo parráfago co seguinte texto: “ Todas as obras ,servizos e outras cuestións referentes os montes con contratos temporais de xestión pública serán xestionados mediante a creación de unha mesa paritaria conformadas polos titulares dos montes e a administración “.

Explicación:

O tempo desmostrou que a xestión dos convenios e ou dos consorcios ,onde o xestor era a administración forestal e non se tiña en conta a opinión dos titulares dos montes ,foi un fracaso .Boa proba de este fracaso e as débedas que acarrexan estes montes .Agora voltase a repetir o mesmo esquema ,non contar cos titulares dos montes para a súa coxestión.

 

Quinta: Ao artigo 9-Persoas asinantes do contrato temporal de xestión pública.

Eliminar no punto c  do apartado 1 todo o que vai dende “ou persoas xestoras …….ate de xestión cautelar”

Explicación:

Neste artigo dáse unha tremenda contradición xa que o punto 4 de este mesmo artigo di que nos casos de xestión cautelar non se esixirá  sinatura dun contrato de xestión pública .

Sexta:  Ao artigo 14-Documentación complementaria.

No punto 1-b,sustituir a palabra “comunidade de propietarios”,por “comunidades de montes”.

Explicación:

         Falando de montes veciñais e lóxico será falar das comunidades de montes que son as titulares dos mesmos .A non ser que se poña en practica aquela máxima de unha ideoloxía non democrática que di que se queres facer desaparecer algo ,escomenza por non nomealo polo seu nome .Esto fica claro no mesmo punto di que somentes se refire os montes veciñais .

Sétima  : Ao artigo 18-A xestión pola administración forestal  e os proxectos de ordenación .

Eliminar o punto 3 e punto 6

Explicación:

Se un titular dun monte ou ,non seu caso ,o titular do aproveitamento do monte asume asinar un contrato de xestión pública ,non ten sentido que se negue a cumprir o estipulado no contrato .En todo caso este incumplimento daría pe a anulación  do contrato de xestión pública .

Octava :Ao artigo 20-Aproveitamentos forestais .

Eliminar no punto 1 os termos  almacenamento de carbono e outros servizos ecosistémicos .

Explicación:

Os contratos de xestión pública debería limitarse os aproveitamentos forestais .Ou e que a administración forestal pensa  que non e capaz de asegurar unha xestión do monte somentes cos aproveitamentos forestais e quer asegurar o negocio?.

Engadir ao final do punto 3 a frase “ Agás nos montes veciñais en man común” .

Explicación:

Non se pode sacar a capacidade de decisión os titulares das terras.

Novena : Ao artigo 21-Alleamentos dos aproveitamentos do monte .

No mesmo punto ,sustituir o texto do  parráfago segundo  polo seguinte texto: “Os alleamentos dos aproveitamentos madeireiros levaranse adiante por calqueira das formulas legalmente permitidas,previo acordo dos titulares dos montes ou no seu caso os titulares do aproveitamento e a xefatura territorial de consellaría  na mesa de xestión paritaria

Explicación:

Non se pode limitar os alleamentos madeireiros  nunha soa formula das legalmente permitidas .Debe ser a mais beneficiosa para os titulares dos montes .Este artigo despide un  cheiro ao pasado  xa que prantexa que o alleamento da madeira so poderá facerse a través da consellaría mediante subhasta ,tal e como se facía nos montes convenidados e ou consorciados,

Eliminación do punto 5

Explicación:

En consonancia coa achega anterior .

Décima.Ao artigo 22-Procedemento para a substitución dun consorcio ou convenio polo novo contrato temporal de xestión pública .

Sustituir o texto do punto 3 polo seguinte texto; “ Aqueles consorcios e ou convenios existentes no momento de entrada en vigor do presente decreto ,serán cancelados coa condenación das débedas consonante  co disposto na

Disposición Adicional Primeira da lei básica  43/2003,de 21 de Novembro ,de montes .

Explicación

Este disposición  di que as débedas dos montes con consorcio ou convenio ,poderán ser condonadas ,se hai compromiso dos titulares dos montes a xestiónalos mediante un plano de ordenación .E xa que logo unha reparación  xa que ,supondo que as famosas débedas sexan certas ,o responsable da mesma e a administración xa que foi o xestor do monte.

Undécima : Ao artigo 29-Obrigas da Administración.

Engadir un punto h-Participación ,na mesa de xestión paritaria .

Duodécima :Ao artigo 30-Dereitos da administración

No punto a eliminar o que sigue despois de “aproveitamentos do monte”

Explicación:

Os contratos de xestión pública deberían limitarse somentes aos aproveitamentos dos montes propiamente ditos .

Eliminar o punto e

Engadir un punto h-Participación na mesa de xestión paritaria

Décimo primeira : Ao artigo 31-Obrigas das persoas titulares dos dereitos de aproveitamentos asinantes do contrato temporal de xestión pública .

 

Sustituir o texto do punto e polo seguinte texto: “Rematado o contrato temporal de xestión pública os titulares dos monte ou no seu caso os titulares do dereito do aproveitamento , xestionan os seus montes segundo  o plano de ordenación “.

Explicación:

Non se pode mermar a capacidade de decisión dos titulares dos montes .

 

Eliminar o punto k

Explicación:

Non se pode ser tan intervencionista .

Eliminar o punto m

Explicación:

E de un intervencionista  feroz impedir que os titulares dos montes non poidan decidir ,nin siquera nas superficies dos seus montes que non están suxeitos ao contrato de xestión pública .

Engadir un punto  p-Participación na mesa paritaria de xestión

Decimo segunda :Ao artigo 32-Dereitos das persoas titulares dos montes ou no seu caso os titulares dos aproveitamentos do monte.

Engadir un punto h –Participación na mesa de xestión paritaria

Décimo terceira :Ao artigo 44-Sección de montes que presentan un contrato temporal de xestión pública .

Sustituir o texto do punto 1 polo seguinte texto :Os titulares dos montes e no seu caso os titulares do dereito o seu aproveitamento , ingresaran  nesta sección un mínimo dun 30% dos ingresos  obtidos  por todos os aproveitamento forestais  dos montes .Este ingreso farase  nos seis primeiros meses da sinatura do contrato temporal de xestión pública e non se voltará a facer ate que os gastos das obras  e servizos que se leven adiante ,non superen esta cantidade .

Explicación.

Incluir tamén  os ingresos de actos de disposición e das expropiacións amosa que os redactores/as pensan mais en asegurar o negocio que na posta en valor dos montes .

Prantexar o ingreso continuo no fondo de melloras de todos os ingresos dos montes incluidos os de natureza extraordinaria , non e pensar no desenvolvemento do monte.E considerar o monte como unha banca o servizo da administración forestal .Maxime cando a xestión de estes contratos sonlevados unilateralmente pola esta,sen contar para nada cos titulares dos montes.

Suprimir o parráfago  primeiro do punto 2

Explicación

Que siñifica que os titulares dos montes teñan que ingresar un 10% mais do 30% de todos os ingresos? .E o pago de unha comisión de mantemento  por ter os ingresos no Fondo de melloras?.

Eliminar o punto 3.

Explicación

Por estar presentada xa na primeira achega  e porque e unha medida coercitiva a amenza con non dar licenza para ao alleamento da madeira .

Décimo cuarta:A Disposición segunda-Seguro de responsabilidade civil

Eliminala

Explicación:

Que a administración poida  contratar un seguro de responsabilidade civil sen ter en conta a decisión das titulares dos montes e logo cargar o custe nos ingresos do monte ,non ten nome .

 

 

 

MANIFESTO “O MONTE VECIÑAL EN MAN COMÚN: UNHA REALIDADE HISTÓRICA VIVA NO SÉCULO XXI”

MANIFESTO “O MONTE VECIÑAL EN MAN COMÚN: UNHA
REALIDADE HISTÓRICA VIVA NO SÉCULO XXI”

  • Manifesto acordado pola Asociación Forestal de Galicia, a Organización Galega de Comunidades de Montes e a Mancomunidade de Montes de Vigo. Suscrito polas Mancomunidades de Montes de Pontevedra, do Barbanza, do Morrazo, de ValMiñor e de Baixo Miño (en constitución), así como por un amplo abano de Comunidades de Montes Veciñais en Man Común presentes: Salvaterra, Atios, Tameiga, Beluso, Xinzo, Vilaboa, Cabral, Beade, Comesaña, Matamá, Candeán, Teis, Oia, entre outras.
  1. O MONTE VECIÑAL EN MAN COMÚN: UNHA PROPIEDADE SINGULAR CON LONGA HISTORIAE QUE CONTA CUNHA NORMATIVA MOI GARANTISTA.
  2. UNHA POLÉMICA SEN RAZÓN DE SER.
  3. POSICIONAMENTO DAS COMUNIDADES DE MONTES VECIÑAIS EN MAN COMÚN DEGALICIA.

1. O MONTE VECIÑAL EN MAN COMÚN: UNHA PROPIEDADE SINGULAR CON LONGA HISTORIA E QUE CONTA CUNHA NORMATIVA MOI GARANTISTA.

Os montes veciñais en man común, que teñen a súa orixe dende os asentamentos castrexos, son das poucas formas de propiedade de terras en man común (comunidade xermánica) que lograron sobrevivir á organización municipal do século XIX e que non foronafectadas polas leis desamortizadoras dese mesmo século. Ata ese momento o seu uso foi organizado polos veciños da parroquia, e os recursos procedentes dos mesmos (froitos, pastos, madeira, caza, etc) contribuían á supervivencia da veciñanza parroquial.

Dende finais do século XIX e ao longo do século XX comezan os primeiros intentos de“usurpación” e “apropiación” dos terreos comunais polas administracións. É na época franquista, coa implantación dos plans de repoboación forestal, cando ten lugar unha auténtica confiscación do monte da man das Deputacións Provinciais e dos Concellos, ao non ter as parroquias personalidade administrativa.

Con esta actuación, avalada pola Lei de Montes de 1957, e co ICONA e os Concellos como man executoras, expúlsase á veciñanza campesiña do monte e da súa forma de subsistencia, sendo un dos motivo de emigración dun grande número de galegos. Tamén é a responsable da implantación dos monocultivos. Precisamente, coincide este período co período de desenvolvemento industrial de Galicia, onde moitos Concellos, sobre todos os das cidades e grandes vilas, vense cun activo que, sen ser seus, os empregan como así foran, procedendo a vender, ceder ou arrendar ás incipientes empresas que se están a establecer. Contra a vontade comunitaria, interrómpese o aproveitamento común sen compensación algunha. Ademais, neste período é cando se producen ocupacións de parcelas veciñais por parte de particulares que mesmo se chegan a escriturar e inscribir fraudulentamente no Rexistro da Propiedade Inmobiliaria.

Precisamente desta realidade da etapa dictatorial proceden moitos dos conflitos que emerxen na actualidade, queréndose esquecer as causas dos mesmos. No ano 1968 a Lei de Montes Veciñais estatal xa contempla a devolución dos montes veciñais en man común á veciñanza das parroquias -algo moi específico de Galicia, León e algunhas zonas da cornisa cantábrica-, pero non é ata os anos oitenta que se clasifican a maioría dos montes veciñais en man común, para posteriormente consolidar esta realidade coa Lei Galega de Montes Veciñais en Man Común de 1989 seguida do seu regulamento de
1992. Polo tanto, coa democracia revértese unha situación de “apropiación indebida” por parte da administración, e o asentamento da autonomía en Galicia permite que as Comunidades de Montes Veciñais en Man Común (CMVMC) pasen a ser as depositarias da titularidade colectiva dos montes veciñais en man común, categorizándose como agrupacións sociais e non como entidades administrativas. O proceso non estivo exento de discrepancia
por parte das administracións locais, pero as sentenzas do Tribunal Supremo e do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, sempre que se poido demostrar a pertenza do monte á veciñanza, acabou dándolle a razón a esta. Aínda recentemente publicáronse as últimas sentenzas nesta dirección.

O chamativo de todo este período convulso é que en ningún momento a lexislación vixente deixa de considerar aos montes veciñais en man común como bens indivisibles, inalienables, imprescriptibles e inembargables, non estando suxeitos a ningunha contribución de base territorial. Só poderán ser obxecto de expropiación forzosa ou de imposición de servidumes por causa de utilidade pública ou interese social. As comunidades de montes en
man común comparten estas causas, sendo esta a base de, por exemplo, moitos centros educativos e instalacións de diverso tipo que dan servizo ás parroquias e á cidadanía en xeral.

Certo que, ultimamente este criterio está sendo desvirtuado para dar soporte a “apropiacións” por parte de empresarios propietarios de entidades deportivas con vocación de operacións especulativas, reproducíndose de novo na actualidade actuacións propias da época franquista. Ademais, a lexislación aplícalle ás CMVMC é moi garantista e conta con toda unha serie de obrigas que fan delas unhas entidades democráticas, transparentes e altamente supervisadas pola Xunta de Galicia. Así, teñen que dispór dun Proxecto de Ordenación aprobado pola Consellería de Medio Rural -onde se prevén todos os usos previstos para as superficies-, e calquera acto de disposición dos terreos veciñais (cesións, permutas, arrendamentos, dereitos de superficie, compra de terreos, etc) teñen que realizarse en escrituras públicas e ser comunicadas á citada Consellería. Todo isto, evidentemente, despois de ter que ser debatido e aprobado nas correspondentes asembleas veciñais das CMVMC.

A día de hoxe, en todo o país galego, o monte veciñal en man común é xestionado por máis de 3000 comunidades de montes veciñais, supondo a cuarta parte do territorio galego. Os usos que se lle dan a estas superficies son forestais e agrarios -lémbrese que neles están algunhas das explotacións máis modernas relacionadas con viñedos, oliveiras, kiwis e aguacates, entre outros-, pero tamén outras actividades económicas como parques industriais, canteiras, minas, parques de xeración de enerxía, etc, así como múltiples servizos sociorecreativos, educativos e de patrimonio cultural -parques etnoarqueolóxicos, etc-.

Tampouco se debe esquecer que son os montes veciñais en man común provedores dos denominados servizos ecosistémicos, que os Obxectivos para o Desenvolvemento Sostible de Nacións Unidas e a Axenda urbana da Unión Europea están facendo tanto fincapé. Todos os montes, maiormente os montes periurbanos son exemplos claros de combinación de servizos recreativos -parques forestais, sendeiros, miradoiros, praias fluviais, etc- con servizos de captación de CO2, de reservorio de auga ou de mantemento da biodiversidade, en entornos con alta densidade de poboación e con gran necesidade de dispór de espazos de socialización e actividade fisico-deportiva accesible para toda a poboación. Durante a pandemia, isto último quedou patente.

En resumo, as CMVMC están moi arraigadas ao territorio galego e axudan a xestionar os recursos que nel existen en favor da veciñanza que residen nas parroquias e, mesmo, da sociedade en xeral. O importante é que isto acontece dende tempos inmemoriais, sendo na actualidade complementario dos servizos públicos proporcionados polas administracións, sobre todo nos entornos rurais dos concellos, das vilas e das cidades. Tan só queda que a sociedade e quenes ostentan a súa representación estean orgullos desta realidade e, entre todos, dignifiquemos unha das sinais de identidade que levamos no ADN.

2. UNHA POLÉMICA SEN RAZÓN DE SER

Como se apunto no apartado anterior, na actualidade se está a xerar unha polémica sobre a propiedade de terreos situados nos montes veciñais en man común de toda Galicia que, como quedou explicado, procede dunha “usurpación” ou “apropiación indebida” en tempos da “longa noite de pedra”. Froito desa realidade houbo un longo período no que algúns concellos realizaron operacións económicas con terreos que non eran da súa propiedade e particulares que se apropiaron de terreos que non lle correspondían.

No momento que as augas volven ao seu cauce a partir dos anos oitenta e, despois de que fosen reclamados polas Comunidades de Montes Veciñais en Man Común, os tribunais paulatinamente retornan aos seus lexítimos propietarios -a veciñanza das parroquias- os citados terreos. Como as cesións de superficies ou os alugueres teñen unha vixencia limitada, resulta que nesta década empezan a vencer todas esas situacións e por ese motivo moitas teñen que renovarse, se procede.

Por outra banda, isto coincide coa resolución de diversos litixios provocados por interesados particulares ou empresariais que iniciando a súa relación cos concellos que no seu momento tiñan a xestión dos montes comunais, logo, ao retornar ás Comunidades de Montes, non quixeron negociar con estas, e agora ven como non prosperaron as súas pretensións. Ao final, simplemente, se está a cumprir a legalidade vixente que consiste en que a posesión inmemorial dos veciños debidamente acreditada sobre un monte común, non se perde por ocupacións ou usurpacións ilegais aínda que estas interrompan o aproveitamento consuetudinario pro indiviso do monte polo grupo social veciñal en contra da súa vontade.

En ningún caso, os montes veciñais en man común poden amparar situacións xurídicas irregulares ou ilegais, actuais ou pasadas. A seguridade xurídica precisamente debe protexer a institución veciñal e non intereses particulares. Non debe esquecerse que os montes comunais, cualificación estatal dos bens municipais previa ao seu recoñecemento como montes veciñais en man común, foron e seguen sendo inalienables e imprescritibles. A pretensión municipal de facer pasar estes montes comunais por montes de propios ou
patrimoniais, e así xustificar a súa venda ou cesión, non é lexítima.

3. POSICIONAMENTO DAS COMUNIDADES DE MONTES VECIÑAIS EN MAN COMÚN DE GALICIA

Todas as Comunidades de Montes Veciñais en Man Común de Galicia que subscriben este manifesto e as súas entidades representativas aquí asinantes queren dar a coñecer o seu completo desacordo coas manifestacións realizadas pola Consellería de Medio Rural posicionándose en contra do que a lexislación establece e a xurisprudencia confirma día tras día. Resulta a todas luces inadmisible.

Tampouco están de acordo coas declaracións do Presidente da Xunta de Galicia no mes de xullo de 2023 na dirección de que “na futura lei que regulará os montes veciñais, e que está en elaboración, teremos que dar unha resposta que dea satisfacción a todos os afectados -vivendas, instalacións industriais, equipamentos públicos-“ e “se non é posible -o consensoestá a capacidade de gobernar e tomar decisións” sobre o monte veciñal que xa non se usa como tal. Considérase unha falta de respecto absoluto para unha morea de comuneiros e comuneiras que seguen a traballar de xeito desinteresado polo ben común, agora con novos retos para atender as necesidades da veciñanza e da realidade socioeconómica que a envolve.

Vívese con auténtica preocupación que ás portas duna modificación legal da Lei de Montes Veciñais en Man Común de Galicia poida haber un tic autoritario impropio dos tempos que vivimos e o posicionamento desafortunado a favor dun colectivo autodenominado “Plataforma Galega de afectados polas Comunidades de Montes” que representa a un lobie empresarial que quere retrotraerse á “usurpación” de antaño.

Por todo o citado, de cara a vindeira tramitación do Libro Branco dos Montes Veciñais en Man Común de Galicia queremos trasladar á sociedade e aos gobernantes autonómicos que  consideramos preciso non se lexisle de costas ao sector das Comunidades de Montes Veciñais en Man Común (CMVMC) e presentamos os plantexamentos acordados unánimemente:

  1. Recoñecer a función social que desenvolven as CMVMC na xestión dos seus territorios -lembremos que é a cuarta parte de Galicia e que abrangue tantos espazos agroforestais como industrias e sociocomunitarios-. Resulta unha visión de curto alcance querer reducilas a xestoras de espazos forestais, toda vez que en moitos casos as cargas de xestión de superficies industrias veñen derivadas da herdanza recibida da previa xestión dos concellos.
  2. Recoller que o proceso de normalización do monte veciñal en man común aínda non se pechou e subsisten situacións de abusos e usurpacións que limitan a extensión das propiedades veciñais en man común, sendo un deber da Administración autonómica velar e defender este patrimonio identitario de Galicia.
  3.  Consolidar o carácter xermánico do monte veciñal en man común, o que conleva que en ningún momento se pode cuestionar a imprescriptibilidade dos montes veciñais en aras de pretender legalizar situacións de usurpación e apropiación indebida. Neste senso non se considera de recibo que se queira intentar colar que haxa que demostrar a “constatación inmemorial e continuada do monte de forma consuetudinaria”, cando se ven de demostrar anteriormente que polo acontecido, fundamentalmente na dictadura, isto viuse truncado sen vontade da veciñanza.
  4. Manter co seu papel os Xurados provinciais de clasificación dos montes veciñais, o cal garante que se preserve o criterio de que para clasificar a un monte como veciñal en man común a clave é na posesión inmemorial e non documentada do uso do monte veciñal, recollido na lexislación vixente. Dubidar deste procedemento leva a pensar que se pode estar querendo trasladar a outro campo de xogo -a vía xudicial- para precisamente intentar impór os criterios de “non continuidade” ou “abandono” para evitar clasificacións ou mesmo desclasificar os mesmos, así como que predomine o criterio de esixir documentación rexistral para a clasificación, saltándose un principio básico do monte veciñal en man común.
  5. Garantir no texto legal a declaración de nulos de pleno dereito os actos de disposición levados adiante antes de que os montes fosen declarados como veciñais en man común. Este proceder evitaría moito litixio estéril que o único que pon a proba é capacidade económica que teñen as CMVMC para soportar longos xuizos e darlle falsas esperanzas a empresarios que obter os seus beneficios a conta dun ben común.
  6. Permitir que se cumpra a lexislación de montes veciñais que lle abre ás CMVMC a capacidade para negociar cos axentes económicos os diversos usos do chan mencionados, e non unicamente o forestal, para así proporcionar seguridade xurídica con contratos realizados diante do correspondente notario e proceder á posterior comunicación de tales contratos á Xunta de Galicia.
  7. Prevalecer a lexislación de montes sobre calquera outra lexislación de fomento económico ou simplificación administrativa para evitar que esta vía sexa a que empreguen as empresas, conseguindo a clasificación de singularidade autonómica, para asentarse nos montes veciñais en man común sen terse que sentar a negociar e acordar cos seus lexítimos propietarios.

Un novo ataque frontal ás Comunidades de Montes Galegas

  • A Organización Galega de Comunidades de Montes presenta achegas a reforma da regulación don montes veciñais galegos.
  • A ORGACCMM considera ao Libro Branco, elaborado pola Consellaría do Medio Rural, un ataque frontal ás Comunidades de Montes Galegas, ao seu xeito de organización asemblearia e á propiedade veciñal das terras que as identifica.

Ven de rematar a consulta pública do chamado Libo Branco sobre a reforma da regulación  dos montes veciñais en man común de Galiza.Libro Branco elaborado pola Consellaría do Medio Ruralpara a reforma da lei de montes veciñais en man común. A Organización Galega de Comunidades de Montes presentou achegas a este Libro Blanco, xa que considera que conten un ataque frontal ás Comunidades de Montes

Para a ORGACCMM reforma da lei de montes veciñais en man común que pretende levar adiante a Consellaría do medio rural e lesiva de tal profundidade que ata reflexa claramente a pretensión de eliminar o carácter xermánico da titularidade veciñal, para convertar as terras comunitarias en titularidades de carácter privado e así poidan ser acaparadas por intereses empresariais alleos a veciñanza comuneira.

O chamado Libro Branco posibilita deixar fóra da lexislación de montes veciñais aqueles montes que, segundo o criterio da Consellaría do Medio Rural, non teñan aproveitamentos forestais. Tamén reflicte que poida adquirir a condición de veciñanza comuneira persoas que no vivan no lugar. aldea ou parroquia onde se asenta o monte veciñal. Así como dotar as comunidades de montes de personalidade xurídica como paso previo a privatización dos montes veciñais.

A ORGACCMM denuncia que o texto proposto pola Consellería tamén prantexa a legalización das usurpación dos montes veciñais en man común levadas adiante na ditadura franquista cando, no canto de dicir, como seria de xustiza, que todos os actos e negocios xurídicos levados adiante antes da recuperación dos montes veciñais pola veciñanza comuneira ,serán declarados nulos de pleno dereito .

Pola contra, di “analizar a situación dos actos de disposición realizados segundo  marco vixente con anterioridade a clasificación  como montes veciñais en man común. mantendo a súa firmeza, sen revisións contractuais” . E mesmo prantexa novas usurpacións dos montes veciñais cando di que aqueles montes veciñais que non constitúan a comunidade de montes pasarán a ser de titularidade dos concellos.

Para a Organización Galega de Comunidades de Montes o chamado Libro Blanco é un ataque ao funcionamento democrático, asembleario e participativo das comunidades de montes. Para eliminar este funcionamento prantexa darlle capacidade executiva aos presidentes/as das comunidade de montes por riba dos  acordos asemblearios. Tamén propón eliminar quorum e reducir o réxime de maiorias para a toma dos acordos co fin de que nos actos de disposición sexan os beneficiarios os intereses empresariais e industriais que pululan arredor dos montes veciñais.

“Curiosamente esta reforma non prantexa ningunha función da Consellaría do Medio Rural respecto os montes veciñais. Deixa da facer os deslindes, elimina os xurados de clasificación dos montes veciñais, elimina a xestión cautelar naqueles montes veciñais en situacións transitorias. deixa de velar pola defensa da integridade destes terras comunitarias,… Este liberalismo falso da Consellería do Medio Rural ten un claro obxetivo, que non e outro que deixar en total indefensión a veciñanza comuneira para que as súas terras comunitarias poidan ser facilmente acaparadas por intereses capitalistas, especulativos e urbanisticos”, subliña Alfredo Pereira, presidente da ORGACCMM.

Ante este texto tan lesivo, a Organización Galega de Comunidades de Montes presentou no Consello Forestal de Galiza 27 achegas  ao Libro Branco. O cerne destas achegas presentadas atopase en que se recoñoza a titularidade veciñal como unha máis, distinta e en pé de igualdade coas titularidades públicas e privadas, que se reforce o carácter xermánico dos montes veciñais e que as comunidades de montes, de xeito democrático e asembleario, teñan plena capacidade de decisión sobre as súas terras.

As medidas propostas son as mesmas que contemplaba a lei de montes veciñais en man común presentada mediante unha Iniciativa Lexislativa Popular. Unha ILP que foi rexeitada polo Partido Popular, a pesar de estar avalada por máis de 12.000 sinaturas. Son as mesmas que nestes momentos están sendo apoiadas por entidades relacionadas cos montes veciñais.

ACHEGAS Á REFORMA DA REGULACIÓN DOS MONTES VECIÑAIS EN MAN COMUN DE GALICIA

ACHEGAS Á REFORMA DA REGULACIÓN DOS MONTES VECIÑAIS EN MAN COMUN DE GALICIA 

PRIMEIRA: Ao  punto –Aproximación a realidade actual dos MVMC.

Nas razón do porque dun Libro Blanco, debe incluír a información sobre  o número de MVMC, que ate recentemente estiveron xestionados, mediante consorcio ou convenio pola admistracíon autonómica ou outras administracións públicas, incluíndo nestes montes veciñais, o número de comunidades de montes que cumplen  ou non coas obrigas.

Explicación: Este dato seria moi revelador  para poder diagnosticar correctamente e adoptar as medidas mediante regulamentación. Sen unha boa diagnose non se pode dar solución a un problema. O que fai o Libro Branco e dar unha información sesgada para acadar o seu obxetivo que non e outro que atacar as comunidades de montes para  eliminar o carácter xermánico da titularidade veciñal.

SEGUNDA: Ao punto 4.1 -Conceptuación do MVMC.

A futura lexislación sobre os montes veciñais en man común debe  considerar a estes como titularidades distintas e en pé de igualdade das titularidades públicas e privadas. Neste sentido, a futura lexislación debe reafirmar o carácter de inalienabilidade, imprescritibilidade, indivisibilidade e inembargabilidade de estas terras. De aí que do texto do Libro Brando debe tamén eliminar o de “ continuado”. De non facelo estase legalizando as usurpacións que padeceron os montes veciñais en sistemas políticos non democráticos.

Explicación: Ninguén  pode negar que en Galiza existen montes veciñais en man  común, e naide  pode negar que estas terras non son nin titularidades privadas nin públicas. Son titularidades distintas. Titularidades veciñais, comunitarias. O que se prántexa con esta achega e asentar na lexislación o que existe na realidade.

Ademais, a futura lexislación sobre os montes veciñais, debe contemplar que, independentemente do seu  uso, estas terras, teñen que estar baixo unha mesma lexislación sectorial. Todos son montes veciñais, e xa que logo ,serán xestionados pola veciñanza comuneira.

Explicación: Pretender, como fai o texto do Libro Branco que cada monte veciñal, segundo o seu uso actual, este baixo diversas lexislación sectoriais e ademais de desvirtuar o concepto do monte veciñal, favorecer a ocupación, camiño da posesión, dos montes veciñais por entidades e empresas alleas a veciñanza comuneira. Prantexar como fai o borrador do Libro  Branco, que montes veciñais que teñan aproveitamentos distintos os forestais, queden fora da lexislación dos montes veciñais, non deixa de ser un criterio político que vai contra o funcionamento democrático dos montes veciñais, xa que o qué de verdade pretende e sacarlle capacidade de decisión a veciñanza comuneira sobre as súas terras.

TERCEIRA: Ao punto 4-2 -A condición de persoa comuneira.

A futura lei sobre os montes veciñais en man común,ten que recoller que o único requisito para ser titular de un monte veciñal en man común sexa o vivir no lugar, aldea ou parroquia no que se asente o monte veciñal. E tamén que teñen a condición de veciño/a comuneiro/a todos os membros da unidade familiar e/ou económica, se ben por  cuestións de funcionamento democrático representados/as por unha persoa de esas unidades que debe figurar no libro o censo da veciñanza comuneira.

Explicación :Insinuar, aínda que sexa de forma subliminal ,como fai o Libro Branco  cuestións como: “poder adquirir a condición de comuneiro/a aquelas persoas que ,aínda que vivan fora do lugar, aldea ou parroquia, naceran nas mesmas” ou “so os aproveitamentos dos montes veciñais, levados adiante por terceiros, poden sobardar  os que eles chaman aproveitamentos forestais“. Insinuar estas cuestións e por as bases para ,nun futuro non moi lonxano ,eliminar o carácter xermánico dos montes veciñais camiño da sua desnaturalización .

A futura lexislación sobre os montes veciñais, debe contemplar claramente cales serian as situacións nas que se perdería a  condición de veciño/a comuneiro/a. Situacións que quedarían limitadas a: vontade propia, morte, deixar de vivir no lugar, aldea ou parroquia, ou atentar contra a integridade de monte veciñal.

Explicación: En consonancia coas características  xermánicas ,comunitarias e abertas dos montes veciñais. Prantexar como o fan os redactores/as do Libro Branco de que as asembleas das comunidades de montes poidan recoller outras causas para perder a condición de veciño/a comuneiro/a, non e somentes atacar os principios da titularidade xermánica, senón tamén e eliminar participación e xa que logo ,eliminar democracia.

E curioso comprobar como os dirixentes políticos da consellería do medio rural son tan “liberais” cando se trata de ir contra os principios xermánicos dos montes veciñais e sexan tan “intervencionistas”, cando se trata de por o monte veciñal o servizo de intereses alleos a veciñanza comuneira (por exemplo o reinvestimento obrigado na mellora forestal dos montes veciñais).

A futuro lei de montes veciñais debe contemplar que , de forma excepcional  e naqueles lugares nos que haxa pouca populación ,as comunidades de montes poderán contemplar nos seus Estatutos, a figura do colaborador/a da comunidade de montes, que será aplicábel  a aquelas persoas que sen vivir habitualmente no lugar, aldea ou parroquia, teñen morada na mesma e pasan estadías (fins de semana, vacacions, feiras …). As comunidades de montes que opten por esta opción,terán que contemplar nos seus estatutos a imposibilidade de repartir os ingresos do monte veciñal  entre a veciñanza comuneira.

O número de  veciños/as colaboradores/as da comunidade de montes non poderá superar o 15% da veciñanza comuneira e terán os mesmos dereitos e obrigas ca veciñanza comuneira, agás que non poderán formar parte da xunta reitora nin satisfacer as achegas pecuniarias que en algún momento sexan necesarias para a marcha do monte veciñal. A asemblea xeral para a incorporación dos veciños/as colaboradores/as da comunidade de montes precisará da maioria con  un quorum dos 2/3 da veciñanza comuneira.

Explicación: Partindo de unha realidade, de que en lugares con pouco populación existe o perigo do abandono ou a extinción da comunidade de montes, o Libro Branco prantexa unha alternativa non acaída xa que vai contra as características xermánicas dos montes veciñais. Así fala de comuneiro/a con voz pero sen voto, cando unha persoa que non viva no lugar, aldea ou parroquia onde se asenta o monte veciñal non pode ter a condición de veciño/a comuneiro/a.

CUARTA: Ao punto 4.3.1 -Refresión preliminar.

Para os actos de disposición ,a futura lei de montes veciñais debía manter  o papel da consellería do medio rural, non como intervencionista, senón como garante do cumplimento da lexislación. Ademais ten que  declarar nulos de pleno dereito todos os actos de  disposición levados a cabo antes de que os montes veciñais fosen declarados como tales.

Explicación: O posicionamento  do Libro Branco vai no senso contrario .xa que prantexa que os actos de disposición se resolvan na regulación do negocio xurídico, cando sabe que os que optan a aproveitar o monte veciñal mediante  actos de disposición, son  grupos empresariais con grande capacidade de presión. E o que é aínda mais grave, prantexa a legalización das usurpacións dos montes veciñais, cando estes nestes actos  tiveron lugar antes da súa declaración como monte veciñal.

A futura lei sobre montes veciñais en man común debe especificar os porcentaxes de limitación da superficie a ocupar  do monte veciñal nos casos de actos de disposición e os criterios dos mesmos (evitar o monocultivo con especies pirófitas ,en zonas de alto risco de lumes, infraestruturas ou actividades susceptibeis de iniciar un lume …)

Explicación: O Libro Branco somentes enuncia esta cuestión.

QUINTA: Ao punto 4.3.2 -Toma de acordos de decisión.

A futura lexislación sobre os montes veciñais, ten que diferenciar entre actos de administración e actos de disposición ,xa que tal como está exposto, todos son actos de disposición. E mesmo deberíase contemplar que no monte veciñal non se deberían  permitirse este tipo de actos ,se elo supón perda do seu valor patrimonial.

Explicación: Sen diferenciar estas dúas situacións pode darse o caso de a Administración ,sen o acordo da comunidade de montes ,poida realizar na superficie do monte veciñal ,acordos con terceiros.

SEXTA: Ao punto  4.3.3 -Cesións e arrendamentos  e ao punto 4.3.4 -Dereitos de superficie. 

A futura lei de montes veciñais ,no caso das cesións, arrendamentos ,agás as de a favor de calquera administración pública, deben ter,sen ningún tipo de excepcionalidade , un tempo máximo de 30 anos ,revisabeis cada 10 anos. O acordo de esta cesión ten que ser tomada en asemblea xeral da comunidade de montes ,por maioría simple en primeira convocatoria e co voto favorabel dos 2/3 en segunda convocatoria.Ademais debe contemplar que no caso de que as instalación fiquen en propiedade da comunidade de montes, isto non pode siñficar un incremento do patrimonio da mesma a efectos fiscais.

Explicación: Tratase de salvar a memoria a existencia do monte veciñal e de que o acordo de cesión non quede en poucas mans ,senón que recolla o sentir maioritario da veciñanza comuneira.

Polo que fai ao respeito dos dereitos de superficie ,estes debesen eliminar como posibilidade de aplicación nos montes veciñais en man común.

Explicación: A vixente lexislación permite que o beneficiario do dereito de superficie,poida arrendalas a terceiros sen o consentimento da comunidade de montes. Permite tamén a lexislación vixente que o dereito de superficie se prorrogue automaticamente se así o solicita o beneficiario do dereito de superficie. Fica claro que o dereito de superficie sácalle capacidade de decisión das comunidades de montes sobre as súas terras.

SEPTIMA: Ao punto4.3.5 – Expropiación forzosa.

A lexislación dos montes veciñais ten que contemplar que os montes veciñais non poden ser sometidos a expropiación forzosa en ningún caso.

Explicación: A expropiación siñifica eliminación física do monte veciñal para sempre .E ademais porque a lexislación xa contempla un número sufícente de figuras (cesión, arrendamentos …), que suplen con creces  os obxetivos que pretendan acadar mediante a  expropiación.

OTAVA: Ao punto 4.3.6 -Ocupacions e servidumes.

Para refrexar nunha futura lei de montes veciñais as cuestión de ocupacións e servidumes, previamente deberíase definir  o proceso de declaración de utilidade pública e interese social. No caso do establecemento de servidumes será necesaria a declaración expresa da Xunta de Galiza, previo informe da consellaría competente en materia de montes e escoitadas as comunidades de montes. Será necesario ,polo tanto, un xuízo de contrastes sobre os elementos de utilidade pública ou interese social que han de sobrepoñerse os propios do monte veciñal. Para iso, tramitarase o oportuno expedente, no que se acredite a compatibilidade da servidume coa utilidade pública, a tal efecto a xefatura territorial correspondente redactará unha memoria na que se consignarán : a extensión puramente indispensabel suxeita a servidume, a imposibilidade de ocupación fora do monte, os danos e perdas que han de producirse e a súa valoración  e as condición nos que ha de outorgarse a servidume.

No caso das ocupacións dos montes veciñais, terá que contarse co consentimento da comunidade de montes. Se e contraria  darase por concluído o expedente.

Explicación: O Libro Branco non fala nada de unha nova definición da utilidade pública e interese social. Xa que logo está de acordo coa definición actual, que e perxudicial para os intereses das comunidades de montes.

NOVENA: Ao punto 4.3.7 -Permuta

A futura lei de montes veciñais debe manter a intervención  da administración pública no tema das permutas. A Administración pública debe fiscalizar ditas permutas e requirir para a realización da permuta informes de valoración relativos  aos terreos a permutar onde se poña de manifesto que o monte veciñal non perde valor patrimonial. En todo caso o aumento do valor patrimonial  non debe ser atribuída as construcións  existentes na parcela, que incluso poderían supor un gasto de demolición para as comunidades de montes ou gastos de reconstrución ,mantemento …

Explicación: O Libro Branco prantexa a non intervención da administración pública no tema das permutas.

DECIMA: Ao punto 4.4 -Adquisición de terreos por parte da comunidades de MVMC.

No que fai o respeito da capacidade para adquisición de terras por parte das comunidades de montes, mediante compra ,a futura lei de montes veciñais  debe contemplar que as motivación para exercer este dereito virán dadas por: a defensa do monte veciñal e dos seu accesos, no mellor aproveitamento dos recursos do monte, na mellora e ampliación da superficie do monte veciñal e nos intereses xerais de veciñanza comuneira, independiente da  catalogación do terreo a adquirir. Estas terras adquiridas  serán cualificadas polos xurados de montes como montes veciñais en man  común e non poderán ser obxeto de ningún acto de disposición por un período de 20 anos.

Explicación : O proposto no Libro Blanco reduce este dereito para as comunidades de montes, xa que elimina o poder de adquisición no caso do interés xeral da veciñanza comuneira  e limita a adquisición de terreos os que esten catalogados como monte ou terreo forestal. Ademais non contempla que nestas terras durante 20 anos non se poida levar adiante ningún acto de disposición o que esta favorecendo a especulación de estes terreos a favor de terceiros.

UNDECIMA: Ao punto 4.6-Fins aos que se deben dedicarse os rendementos dos aproveitamentos.

A futura lei de montes veciñais ,no que fai o respeito das cotas mínimas de reinvestimento na mellora do monte, serán as que definan anualmente o seu plano de xestión.

Explicación: Os planos de xestión son a ferramenta que planifica o logro de un monte veciñal multifuncional e sustentábel. Son elaborados por persoal cualificado tecnicamente,aprobados pola veciñanza comuneira e ratificados pola consellaría do medio rural. Son xa que logo, o sentir dos titulares dos montes veciñais. A proposta do libro branco non so mantén a lexislación de xeito uniforme para todos os montes veciñais nunha actitude intervencionista ,senón a esta lexislación sectorial engádelle, agora, o marcado  nos planos de ordenación  e nos sistemas de certificación forestal. Este intervencionismo so ten un obxetivo , o de favorecer as empresas madeireiras e de servizos que pululan arredor dos montes veciñais.

Esta nova lexislación debe contemplar tamén que os ingresos que se deriven de lumes, pragas  ou temporais, terán un tempo de investimento do 10 anos. E no caso de expropiacións e outros ingresos de carácter extraordinario ,o tempo de investimento será de 20 anos .

Explicación: Obrigar a investir este tipo de ingresos nun ano ( e se a comunidade de montes ten a gracia da consellería do medio rural , en 4 anos), só vai impedir o acadar no tempo o logro de un monte veciñal multifuncional e sustentábel, ademais de favorecer unica e exclusivamente as empresas madeireiras e de servizo que pululan arredor dos montes veciñais.

As cuantías provintes das subvencións non poden formar parte do montante dos ingresos a aplicar na cota mínima dos reinvestimentos obrigados, por ser estas de carácter finalista. Estes ingresos hai que investilos no proxecto que acadou a subvención.

Explicación: Manter que a cuantia das subvencións formen parte dos ingresos das comunidades de montes ,ou ben obriga a estas a non poder solicitar subvencións por non poder levalas adiante ou incumplirán a lei de reinvestimentos obrigadas e xa que logo ,serán sancionadas.

DUODECIMA: Ao punto 4.7-A gobernanza dos MVMC

A futura lei sobre o montes veciñais debe de incrementar a presencia  das comunidades de montes e das mancomunidades nos órganos de participación e representación que existan ou poidan existir. Mais esta representación non ten porque ser do presidente/a da comunidade ou da mancomunidade de montes. Será aquela persoa que elixa a veciñanza comuneira  de entre ela.

Explicación: Potenciar a figura do presidente/a da comunidade ou das mancomunidades de montes ,e unha vella aspiración da consellería do medio rural de ir convertindo as comunidades de montes en empresas para que, quen decida sexa oxe, o presidente/a e mañán o xerente. O obxetivo e eliminar democracia e participación da veciñanza comuneira, nas comunidades de montes.

DECIMO TERCEIRA: Ao punto 4.7.1-Organos das comunidades de MVMC.

A futura lei sobre os montes veciñais debe reforzar o funcionamento democrático e participativo nas comunidades de montes e reforzar o sistema de maiorías para toma dos acordos co fin de que estes sexan o sentir da mairorìa da veciñanza comuneira .

Explicación : O texto do Libro Branco refrexa o contrario cando fala de revisar o réxime de maiorías .E parte de unha certa verdade (que hai comunidades de montes con un gran numero de comuneiros/as) ,pero que somentes afecta a un pequeno número de comunidades (das mais de 3000 comunidades de montes que hai en Galiza, estas comunidades non pasan de unha víntena).

Non parece lóxico gobernar para unha maioría cos criterios de unha minoría. En todo caso polo que podería optarse ,de  xeito excepcional algunha  especificidade na lexislación xeral para este número pequeno de comunidades de montes. Esta nova lexislación tamén debe contemplar que as reunións dos órganos de goberno das comunidades de montes, terán que realizarse sempre de forma presencial.

Explicación: Partindo da excepcionalidade que siñificou para toda a sociedade a pandemia do Covid, no Libro Branco prantesaxe convertir en normalidade as reunión telemáticas dos órganos de goberno das comunidades de montes. E certo que ante situación excepcionais  hai que tomar medidas excepcionais. Mais tamén e certo que estas deben desaparecer cando a situación excepcional desaparece. As reunións telemáticas, ademais de que un importante número de comuneiros/as non teñen acceso a estas tecnoloxías,o que fai e reducir a participación e a calidade democrática das decisións.

DECIMA CUARTA:Ao punto 4.7.4-Delegación do voto das persoas comuneiras.

A futura lexislación sobre os montes veciñais debe manter que delegación para asistencia as asembleas de un comuneiro/a so poderá facerse noutro comuneiro/a da mesma comunidade de montes.

Explicación: O que se pretende no Libro Branco, podendo ter a delegación de un comuneiro/a un familiar do mesmo aínda que viva noutro lugar e empezar a escarvar no carácter xermánico da titularidade veciñal co fin de proceder a súa eliminación. Ademais e de unha inxeñería social tal, que vai levar a situacións subrealistas . Que acontecerá con unha persoa coa delegación de voto sexa ao mesmo tempo comuneiro/a no lugar onde reside? Terá a condición de comuneiro/ a en dúas comunidades de montes distintas?.

DECIMO QUINTA: Ao punto 4.7.5-Mancomunidades e agrupacións de xestión conxunta.

A futura lei de montes veciñais debe profundizar no desenvolvemento das mancomunidades de montes ,especificando os campos onde pode intervir para unha mellora da defensa do monte veciñal e dos aproveitamentos mancomunados dos montes veciñais que formen parte da mesa. Deben ter un criterio territorial para mancomunarse( concello ,bisbarra ,serra……). O formar parte de unha mancomunidade, en ningún caso pode siñificar a perda de capacidade de decisión sobre a súas terras, nin a mancomunidade de comunidades de montes ,pode intervir na vida interna de cada comunidade de montes .As mancomunidades de montes serán rexistradas no Rexistro de montes veciñais.

As comunidades de montes tamén se poderán unir en ameto galego. Nesta caso o criterio territorial desaparecerá, tendo somentes en conta o interés da comunidade en formar parte de organización de ameto galego.

As comunidades de montes que formen parte de esas organización terán plena capacidade de decidir sobre as súas terras e a organización respectará a vida interna de cada comunidade de montes organizada .As organización de ameto galego tamén serán rexistradas no Rexistro de montes veciñais.

Explicación :O Libro Branco .o respeito de esta cuestión non di practicamente nada..O único que prantexa claramente,vai contra os principios da titularidade xermánica cando afirma que as comunidades de montes poderán delegar  capacidade xurídica nas mancomunidades.

DECIMO SEXTA: Ao  punto 4.10-Deslindes.

A futura lei sobre os montes veciñais debe manter como unha competencia da consellería do medio rural o proceder a facer o deslinde dos montes veciñais.

Explicación :Aínda que e positivo, tal e como prantexa o Libro Blanco,  que se debe  reforzar o papel da consellaría do medio rural no arbitraxe dos deslindes  entre montes veciñais; debese tamén manter a competencia da consellería do medio rural de facer os deslindes nos montes veciñais , aínda que sexa como punto de partida para acadar deslindes amigabeis entre as comunidades de montes.

DECIMO OITAVA. Ao punto 4.11.1  –Pervivencia dos Xurados provinciais de MVMC.

A futura lei de montes veciñais debe manter os catro xurados provinciais de clasificación de montes veciñais.

Explicación:

A lei de montes veciñais actualmente vixente establece que ademais de resolver todo o procedemento administrativo de clasificación de mvmc, os xurados  provinciais deben atender  a asuntos de permutas de parcelas veciñais por outras de particulares. Tamén deben executar sentenzas da vía contencioso administrativo ou civil recoñocento como mvmc aqueles que así o resolvan os ditames xudiciais .

A lei de montes de Galiza ,actualmente vixente, atribúe novas e importantes funcións aos xurados provinciais como son :

-Clasificación como veciñais en man común os terreos adquiridos polas comunidades de montes anteriormente a entrada en vigor de esta lei,así como informar previamente e  no seu caso  recoñocer como veciñais os terreos adquiridos (tomada, dereito de retracto….) despois de entrada da lei.

-Revisión dos esbozos  das carpetas fichas  de xeito que as comunidades de montes poidan inscribir no Rexistro da Propiedade os mvmc clasificados nos anos 80,regularizando de este xeito  un procedemento clasifícatorio cheo de erros e deficiencias pola administración.

-Recoñocemento como mvmc das parcelas resultantes dos procesos de concentración parcelaria.

Todas estas funcións xustifican suficentemente  que os xurados provinciais de clasificación de montes veciñais deben seguir existindo. Eliminalos siñificaría obrigar  as comunidades de montes a acudir a xurisdición civil para resolver estas cuestións, condenandoas a maiores gastos, que deberían ser empregados  no coidado e aproveitamento dos montes veciñais.

DECIMO NOVENA: Ao punto 4.11.4-Inexistencia,extinción ou desaparición das CMVMC e abandono e grave abandono dos MVMC.

A futura lei de montes veciñais en man común debe contemplar situacións transitorias no caso de extinción ou desaparición da comunidade de montes ,cando carezan de veciñanza nun momento dado  ou non constitúan unha xunta reitora .Nestes casos a xestión dos montes veciñais corresponderá de xeito cautelar a consellería do medio rural. Para tal xestión poderá contar coa colaboración das comunidades de montes veciñas ou das mancomunidades de montes próximas. Esta xestión cautelar rematará no intre no que se subsanen as causas que a provocaron.

Explicación: Para estas situacións no Libro Branco,elimina o feito de que estas situacións teñen que ser transitorias e sobre de elas terá que levarse unha xestión cautelar.Pola contra , prantexa simplemente  a usurpación de estas terras da veciñanza comuneira  a favor dos concellos, outorgandolle a estes a titularidade dos montes veciñais. Mesmo atrevéndose a  autodotarse de  capacidade para, convertíndose tamén en poder xudicial, declarar a extinción definitiva das comunidades de montes.

A futura lei de montes veciñais tamén ten que contemplar que os montes veciñais en man común somentes poderanse declarar en estado de grave abandono ou degradación e de xeito provisional ,cando sufrise fehacentemente un manifesto deterioro medioambiental  ou padecese unha extracción abusiva dos seus recursos.As medidas que se deben tomar para subsanar estas causas debe tomalas a consellaría do medio rural  e levalas adiante a comunidade de montes respectiva.Unha vez susbanadas as causas ,a xestión do monte veciñal ,voltará a comunidade de montes.

Explicación: O Libro Branco non fala nada de esta cuestión. E de supoñer que mantén a lexislación actual que permite a declaración de un monte veciñal en estado de grave abandono ou degradado por meras cuestións de incumplimentos burocráticos. E unha vez declarado como tal, entregarlle a unha empresa forestal  a xestión do monte veciñal  por un período de 50 anos .O que siñifica na practica, unha usurpación do monte veciñal.

VIXESIMA: Ao punto 4.11.6.1-Residuos abandonados no monte.

A nova lexislación sobre os montes veciñais debe contemplar que os residuos abandonados nos montes veciñais serán de responsabilidade de quen os verta.As autoridades compententes teñen que investigar e buscar as persoas infractoras e aplicar as sancions correspondentes;en no seu defecto ,retirar os verquidos .A obriga da comunidade de montes limitarase a por este asunto en coñocemento da consellaría do medio rural .

Explicación: O Libro Branco  enuncia o problema ,mais non prantexa negunha alternativa.

VIXESIMO PRIMEIRA: Ao punto 4.11.7-Función social  montes periurbanos ,usos sociorecreativos e deportivos.

Dado o carácter aberto dos montes veciñais ,a sociedade no seu conxunto debe ser beneficiada de esta función social .A futura lei sobre os montes veciñais deberá contemplar que o disfrute de esta función social debe ser autorizada pola comunidade de montes  e do seu disfrute ,non poden derivarse nin responsabilidades civís nin penais para as comunidades de montes.

A lexislación a este respeito debe contemplar dous modelos de este disfrute da función social dos montes veciñais por aquelas persoas que non ostentan a condición de veciño/a comuneiro/a : 1-A levada adiante mediante entidades ,asociacións ,clubes……….Estes terán que acompañar un seguro de responsabilidade civil que cubra os posibeis percances que poidan acontecer derivada da súa practica .2-A levada adiante de xeito individual .Para estes casos ,a Xunta de Galiza disporá para tal fin un seguro de responsabilidade civil universal ,ou expediran licenzas administrativas que levaran implícito un seguro de responsabilidade civil para cubrir os percances ,que poideran acontecer.

Explicación: Nesta cuestión o Libro Branco enuncia a cuestión mais non prantexa nengunha alternativa concreta.

DECIMO SEGUNDA: Ao punto  4.11.8-Personalidade xurídica ou capacidade  das comunidades de montes e mancomunidades.

A futura lei sobre  os montes veciñais en man común deberá contemplar que :

1-As comunidades de montes terán plena capacidade xurídica para o cumplimento dos seus fins e a defensa dos seus dereitos sobre os montes veciñais  e os seus aproveitamentos ,así como a súa administración ,disposición e actos derivados  establecidos nesta lei .

2-Asimismo ,as comunidades de montes terán plena capacidade xurídica para a realización de todos aqueles actos e negocios xurídicos que teñan por obxeto dotarse de instalacións necesarias ,obras ,servizos comunitarios ou terras na mesma zona do monte co obxeto de incrementar a superficie e , en xeral ,para todos aqueles actos xurídicos  que redunden en beneficio da xestión do monte veciñal de acordo co que decida en cada momento a asemblea xeral da comunidade de montes conforme  coas lexislación vixentes .

3-As mancomunidades de montes ,como unión voluntaria de comunidades de montes que non perden a súa plena decisión para por en valor as súas terras ,tamén terán capacidade xurídica.

En ningún caso ,nin as comunidades de montes,nin a súas mancomunidades ,terán personalidade xurídica.

Explicación: De este xeito ,as comunidades de montes  poderán desenvolver todo tipo de actividades que redundan no beneficio do monte veciñal e da veciñanza comuneira, sen necesidade de dotalas de personalidade xurídica. Se isto e así ,porque o redactores/as do Libro Branco sobre os montes veciñais empéñanse en dotar as comunidades de montes e as mancomunidades de  montes de personalidade xurídica mesmo mediante unha enxeñería e creando contradicións xurídicas cando afirman: ”dotar as comunidades de montes de personalidade xurídica a condición que se poida perservar o conceito de propiedade xermánica “ ou “ personalidade xurídica específica para evitar confusión coas sociedades mercantís” ou “dotar de personalidade xurídica para poder levar adiante negocios e actividades non directamente vinculados ao monte veciñal “. A resposta a este empeño e clara.

Os redactores/as do Libro Branco ,saben moi ben que dotar as comunidades de montes de personalidade xurídica e eliminar o carácter de titularidade xermánica dos montes veciñais. E convertir a estas en titularidades privadas  para que se poidan vender, mercar, transmitir ,herdar…. E abrir os montes veciñais ao tráfico do comercio para que dos mesmos se poidan beneficiar intereses alleos  as comunidades de montes.

VISEXIMA TERCEIRA: Ao punto 4.11.9-Aproveitamentos e usos do MVMC.

A lexislación sobre os montes veciñais debe recoller que todo os aproveitamentos e usos actuais e futuros que se den na subsolo ,na superficie e no voo ,serán considerados aproveitamentos e usos do monte veciñal.

Explicación: O Libro Branco so recoñece como aproveitamentos e usos do monte veciñal os que ademais de darse na superficie de estes ,teñen que ter  a consideración de monte.O obxetivo fica claro .A intención se sacarlle capacidade de decisión a veciñanza comuneira naqueles aproveitamentos como poden ser eólicos ,canteiras……. para que directamente se apropien dos mesmos  intereses empresariais .Tamén ten  como obxetivo non clasificar.

Ou mesmo desclasificar aqueles montes veciñais que na súa superficie se desenvolvan actividades de carácter social, recreativo,deportivo. lúdico …

VISEXIMO CUARTA: Ao punto 4.11.11-Reunificación  e simplificación da referencias catastrais e mellora da cartografía dos MVMC e adaptación  da representación gráfica das novas tecnoloxías.

Na futura lei de montes veciñais deberá contemplar a toda superficie do monte veciñal como unha soa parecela catastral.

Explicación: Os criterios polos que definen as parcelas  catastrais non se axustan os criterios para por en valor os montes veciñais .Este complica a xestión dos montes veciñais  para a vida normal das comunidades de montes .O libro blanco sobre o monte veciñal enuncia a problemática mais non prantexa unha alternativa  concisa e clara.

VIXESIMA QUINTA: Ao punto 4.11.12 –Fiscalidade.

A futura lei de montes veciñais ten que contemplar,en cuestión fiscal ,a retirada dos montes veciñais como suxeitos pasivos no Imposto sobre sociedades e a elaboración e aprobación no Parlamento Galego  de unha fiscalidade  que contemple as características dos montes veciñais e as función que cumplen.

Explicación: Ao respeito de esta cuestión o Libro Branco limitase  a prantexar a necesidade de revisar e mellorar a fiscalidade dos montes veciñais. Mais , mesmo admitindo a boa vontade do prantexamento  ,e de todo imposibel estas melloras fiscais  se non se parte da base da retirada dos montes veciñais como suxeitos pasivos no Imposto sobre sociedades.E imposibel  acadar unha fiscalidade acaída para os montes veciñais ,se se lle aplica un imposto pensado para a sociedades mercantís.

Para non elaborar unha fiscalidade acaída para os montes veciñais ,os redactores/as do Libro Branco alegarán que isto e imposibel facelo xa que a fiscalidade e unha competencia exclusiva do goberno central .Isto e certo,          mais no pecha todas as vías.

A propia constitución do Estado permite que se unha proposición non de lei aprobada no parlamento autonómico ,aínda que o aprobado sexa unha cuestión da que non ten competencia a autonomía. pódese levar a debate as Cortes Xerais do Estado. E se neste parlamento se aproba ,a proposta acada rango de lei. Xa que logo ,acadar unha fiscalidade acaída a figura dos montes veciñais non e un problema tecnico-xurídico. E unha cuestión de vontade política.

VISEXIMA SEXTA –Ao punto 4.11.13 -Compensación de servizos ecosistémicos

E preciso que dende a consellaría do medio rural elabore un estudo dos servizos ecosistémicos que cumpren os montes veciñais (captura do CO2 ,osixeno, Biodiversidade, Regulación Tª , Regulación hídrica, combate a erosión ,etc…

Debe tamén cuantificar o custe de estes servizos ,que levan adiante as comunidades de montes en beneficio da sociedade no seu conxunto. Derivado de isto ,tamén se debería marcar as compensación a estes servizos que prestan  as comunidades de montes.

Compensacións que deberían ir por :axudas con porcentaxe de subvención do 100% para acadar un monte multifuncional e sustentábel, exención de impostos …. E no caso dos montes veciñais en zona de alta montana ou con pouca populación ,pago directo a veciñanza comuneira pola prestación de estes servizos,xa que axudara a fixar populación no medio rural .

Explicación :O Libro Branco ,sitúa ben a cuestión ,mais tal e como esta non deixa de ser unha mera declaración de intencións.

VISEXIMO SEPTIMA : Ademais  ,a futura lei sobre montes veciñais ,debe recoller:

-O recoñocemento dos montes veciñais en man común como unha figura de protección medioambiental e cultural en si mesmo.

-As funcións que ten que cumplir a Administración,entre elas a de velar polo cumplimento da  lexislación.

-A entrega a veciñanza comuneira dos montes veciñais con consorcio e/ou convenio ,libres de cargas,por ser estas inxustas e falas.

-A cuantificación do valor da captura do CO2 das masas boscosas e as medidas compensatorias aos titulares das mesmas. Esta cuantificación non pode basearse somentes no medre da madeira como foi o actual decreto ,senón que tamén ten que ter en conta  as funcións sociais e medioambientais que cumpren as masas boscosas.

-A declaración dos montes veciñais como patrimonio inmaterial ,material e histórico.

-A creación de un selo público de certificación dos produtos do monte veciñal.

-A defensa do Ministerio Fiscal  das comunidades de montes que se vexan afectadas na integridade dos seus montes veciñais.